قلعه دراکولا افسانه یا واقعیت؟
سال 1897، برم استوکر، نویسنده داستان های هیجان انگیز دراکولا، در داستان هایش یک خانه رویایی را توصیف کرد. یک قلعه تاریخی با چشم اندازی 360 درجه از محیط اطرافش که تا چشم می بیند درختان سرسبز زیبا و دریای بیکران نمایان است. با اینکه او در حال معرفی یک جاذبه توریستی نبود و هیچگاه به رومانی سفر نکرده بود اما توصیفات وی قلعه ای را در رومانی تداعی می کند که به قلعه دراکولا معروف است.
خانه ای که برم استوکر در داستان بعنوان خانه دراکولا معرفی می کند در واقعیت وجود دارد، قلعه ای به نام قلعه برن در رومانی که در میان کوههای کارپاتیان قرار گرفته است. ساخت این قلعه در سال 1212 آغاز شد و در سال 1388 تکمیل شد و بعنوان یک دژ نظامی برای محافظت از ترانسیلوانیا فعال بود. در طول تاریخ این قلعه میزبان افراد مختلفی بود از شوالیه های توتن گرفته تا خانواده های سلطنتی رومانی و نیروهای نظامی.
پانصد سال بعد، این قلعه بعنوان قسمتی از رومانی شناخته شد و یک مقصد تابستانی مشهور برای خانواده های سلطنتی رومانی بود. پس از اینکه کمونیست بر این کشور حاکم شد و خانواده های سلطنتی از کشور خارج شدند، این قلعه به موزه تبدیل شد که توسط دولت اداره می شد و در سال 2009 به آخرین خاندان سلطنتی که در این قلعه زندگی می کردند بازگردانده شد. بنابراین اداره قلعه از دست دولت به دست این خانواده افتاد و آنها نیز این قلعه را بعنوان اولین موزه خصوصی و با نام قلعه دراکولا بازگشایی کردند.
قلعه برن که به قلعه دراکولا مشهور شده است یکی از محبوب ترین جاذبه های گردشگری رومانی به شمار می رود که سالانه بیش از 630 هزار نفر از آن بازدید می کنند.
دراکولا، مردی فراتر از افسانه
کُنت دراکولای خشن و ستمگر فرمانروای قسمت جنوبی رومانی بوده است. برای فرمان بردن مردمانش قصر خود را قرمز رنگ آمیزی و با تمثالهای هولناک تخیلی مزین کرده بود. او حتی در زمان خودش هم به نام دراکولا – پسر اژدها – شناخته میشد. همیشه لباسهای تیره رنگ بر تن میکرد؛ آستر شنل خود را از مخمل قرمز دوخته بود و همیشه شراب سرخ مینوشید. به همین سبب مردم گمان میکردند که وی خونآشام است.
دراکولا در سالهای تحول قرون وسطی به عصر رنسانس، به نبرد با عثمانیان مسلمان پرداخت تا از ورود آنها به سرزمین خود جلوگیری کند. کنت دراکولا در قلعه دراکولا در جنوب رومانی مدفون است. در جزوهای که بلافاصله پس از مرگ وی در سال ۱۴۷۶، در نورنبرگ آلمان منتشر شد، فهرستی از جنایات او آمده است، از جمله اینکه پس از غذا دادن به گدایان در دربار خود، همه آنها را به آتش کشید، چون عقیده داشت که آنها بیدلیل غذای مردم را میخورند و نمیتوانند بهای آن را بپردازند.